“Natuurlijk konden ze hier niet wachten… vol spanning hebben ze (wij allemaal) het slot (aflevering 12) afgeluisterd. Een waardig slotakkoord! Mooi werk!
Weet niet of ik het je al eens had gemeld, maar onze jongste (6) zei eens na het luisteren: “Wat zou het gaaf zijn als dit echt was gebeurd.” Dus wij legden uit dat bijbelverhalen waargebeurde verhalen zijn. Waarop ze antwoordde: “Oh, dan bestaat God echt!”
Een reactie van een gezin dat luistert naar De Bijbel om je oren.
Tjonge, daar werd ik wel even stil van.
Afgelopen jaar was een jaar van omdenken. Nauwelijks podia en live publiek. Een bijna lege agenda en veel kinderen thuis. Een zoektocht naar ‘Wat kan er wel?’
Zo ontstond afgelopen jaar ‘De Bijbel om je oren’: een hoorspel over een Bijbelverhaal voor kinderen.
Over het verhaal van Daniël in dit geval. We zijn nu 12 afleveringen en daarmee 6 Bijbelhoofdstukken verder. En wat zijn dit prachtverhalen. Stuk voor stuk. De verhalen hebben me meegezogen, verbaasd, geïrriteerd soms ook als ik bijvoorbeeld even niet wist hoe verder:) En verrast. Terwijl ik deze verhalen al zo lang ken.
Wat is het tof dat dit hoorspel zijn weg al vindt naar kinderen en gezinnen. En dat het doet wat je hoopt dat het gaat doen. Dat het raakt, dat het meesleept. Vragen oproept, gesprekken oplevert.
Eind december was de laatste aflevering af. Het is een heel epos geworden van 12 afleveringen van rond de 8 minuten per stuk.
Het verhaal van Daniël is uit. Ik ga even (de teugels laten) vieren!
En daarna stap ik ook gewoon het nieuwe jaar in, benieuwd wat het brengen en bedenken gaat.