Gelukt!

Denk ik.

Afgelopen maanden heb ik me deels opgesloten op mijn zolder. Samen met mijn laptop en de groeiende stapel troep op mijn bureau vanwege de deadline.
Dat opsluiten was natuurlijk niet alleen tijdsdruk, maar uiteraard ook pure inleving. Want ik mocht het nieuwe script schrijven voor De Vliegende Speeldoos over Jozef. Je weet wel, die jongen met die mooie jas die in de put en in de gevangenis kwam.

Het was een grote klus. Want dit is echt een groots en lang verhaal. Met heel veel mooie thema’s waar ik maar rondjes om heen bleef draaien. Daarnaast heeft de Speeldoos en ikzelf dus ook een echte wensenlijst: graag een script met 5 leuke spelersrollen, 120 kinderrollen, nieuwe liedteksten, dramaturgische kloppende lijnen en natuurlijk een bijbelgetrouwe vertelling.

Ik denk dat het een mooie nieuwe voorstelling gaat worden. Met dromen, een nuchtere portie ‘doen wat je moet doen’, en de troostvolle gedachte dat God erbij is. En een heleboel gekkigheid met uitvinders, flashbacks en monteurs.

Het opsluiten was natuurlijk niet echt. Ik mocht af en toe best van mijn zolderkamer af. Maar de deadline was wel echt: 10 maart was de scriptlezing.
Ik denk dat het gelukt is. Wat is dat toch altijd een fijn moment om de teksten hardop te horen. Om de rollen al lezend tot leven te zien komen. Ik ga het script weer een beetje los laten. Met al die fijne collega’s die hier weer mee verder gaan, kan ik dat best. Denk ik…

Benieuwd?
Hou de site van De Vliegende Speeldoos in de gaten, inclusief de speellijst.
Ken je de Speeldoos nog niet? Ook even kijken. Want dit is namelijk heel leuk voor basisscholen, kerken en grote groepen kinderen.

JOZEF

Ik ben weer aan het schrijven!
De Vliegende Speeldoos maakt een nieuwe voorstelling en deze keer is de keus gevallen op het verhaal van Jozef. Jozef de dromer, Jozef, de redder van de wereld. En alles wat daar tussen gebeurt natuurlijk. Maar help, wat is dit een ENORM verhaal, hoe gaan we dit ooit vertellen in 5 KWARTIER?

Jozefs verhaal bestaat uit familiegeruzie en jaloezie. Broers die je dood willen. Verkocht worden als handelswaar. Overleven in de gevangenis. Afgewezen en vergeten worden. Twee keer door het afvalputje. En dromen, wat veel dromen.

Jozef was altijd mijn lievelingsbijbelverhaal als kind en mijn oma las het vaak voor. Misschien juist wel omdat het zo’n lang en uitgebreid verhaal is, zodat je je zo lekker in kunt leven. Of misschien omdat het toch nog uiteindelijk, na heel lang, een soort van goed komt.

Nu, terwijl ik het lees, verbaas ik me over Jozefs uithoudingsvermogen. Jozef was als kind best wel een verwend jongetje. Met zijn dromen en zijn jasje en een vader die hem voortrok. Betweterig ook, als hij tot twee keer toe beweerd dat zijn broers later allemaal voor hem gaan buigen. Een irritant klein broertje met te weinig relativering.

Zijn broers hadden nooit verwacht dat Jozef zich zo zou ontwikkelen tot een doener, een aanpakker, een redder.
Na al die jaren dachten ze dat hij dood was. ‘Die redt het toch niet.’
Maar niets is minder waar. Jozef is in al die ellende onderweg zijn dromen niet kwijtgeraakt. Hij wint uiteindelijk, ondanks alles aan zelfvertrouwen en Godsvertrouwen. Hoe diep hij ook zat, hij is niet weggezakt in die put. Hij krabbelt toch steeds weer op. Zo ‘op’ dat hij het tot onderkoning schopt. Hij flikt het, hij blijft doen. Hij handelt en houdt vol. En dan ook nog eens op een wijze manier.

Hm… de leestijd van deze tekst is 1 minuut. Dit alleen dan nog even vertalen naar theater, met een duidelijk geformuleerde boodschap, 5 gelijkwaardige rollen, wat geniale oplossingen voor al die bizarre dromen, een heleboel liedjes, 120 rollen voor de kinderen, goed passend bij hun leeftijd en niveau, alles dramaturgisch en theologisch kloppend, en vergeet de humor niet.
…. 5 KWARTIER…. volhouden en ervoor gaan dus…:-)


Kerst-podcast

Hoe ging dat nou precies? Die herbergier van Bethlehem… was hij nou gewoon niet zo gastvrij en had hij dus het verkeerde beroep gekozen? Of wilde hij gewoon geen bevallingen in zijn tent? Of was het echt zo vol?

Zo vlak voor Kerst maakten we een luisterverhaal vanuit de herberg.
Met alles erop en er aan: dus inclusief schnabbeloptreden en de herberg-meezing-hit, de dreiging en aanwezigheid van de Romeinse vijand én de volle stamtafel van gasten met nieuws over de mogelijke bevrijder.

Ezra, het kind van de herbergier, vertelt, beleeft en ziet. Rent tussen alle bedrijven door met wijn en bitterballen. En sleept je aan je oren mee het verhaal in. Ook als een ietswat gespannen Jozef en een hoogzwangere Maria aankloppen. Ze vragen om gastvrijheid.
Wat te doen?

In de bijbel staat niet heel veel over die herberg. Wel dat daar geen plek was.
Hoe dat ging? Dat maakt me nieuwsgierig. Want iemand heeft iets gezegd, gedacht, gedaan.
In onze Kerstaflevering van De Bijbel om je oren nemen we je daarin mee. En brengen we het Kerstkind even heel dichtbij….

***

De Bijbel om je oren nog nooit gehoord? Check de website. Want velen gingen je al voor en lieten zich met aan hun oren meeslepen met deze nieuwe manier van bijbelverhalen beleven. Het is voor kinderen, maar stiekem ook leuk voor ouder(s).

En… nog wat anders: we hebben nog tot 1 januari een hele toffe december-actie.
Je kunt lid worden van De Bijbel om je oren voor maar 3,- per maand. Of 30,- per jaar. Als je lid bent krijg je toegang tot alle afleveringen: 3,5 u luisterplezier en verhalen over Daniel, Noach en Ontmoetingen met Jezus.
Ik doe niet aan ingewikkelde opzegtermijnen, dus een maandje uitproberen mag ook.

Na 1 januari 2023 verandert de prijs. Dus grijp je kans om dit hoorspel samen met je kinderen, kerk, klas nog even uit te proberen. Een goede Kerst(vakantie) tip toch?


De Bijbel om je oren nog nooit gehoord? Check de website. Want velen gingen je al voor en lieten zich met aan hun oren meeslepen met deze nieuwe manier van bijbelverhalen beleven. Het is voor kinderen, maar stiekem ook leuk voor ouder(s).


Tien stuks

Ja.
Ik stel mij weer es wat voor.

Een groepje mensen bij elkaar. Rondhangend bij een grot.
De wind is hoorbaar, koud dus.
Ze zitten dicht op elkaar. De een nog meer ingepakt dan de ander. Tien stuks.
Een smerige hond die er niet bij hoort maar toch wel. Alles tegen verveling is welkom. Een wonderlikker ook.

Veroordeeld tot elkaar, geen gekozen vriendschappen.
En er is altijd wel een pispaal in de groep. Ook al weet je dat je allemaal uitschot bent. Niet meer welkom in het dorp waar je ooit woonde. En geen hoop op verandering. Nu alleen nog hoop op dat de wind gaat liggen en dat de zon wat warmer wordt. Maar niet te warm, want dan gaat het jeuken onder je verband.

De tien melaatsen, uit de Bijbel. Dat verhaal bedoel ik. Jezus maakt hen gelukkig beter.

Ik kwam er achter dat Jezus dat niet doet waar hij bij is. Hij maakt ze niet beter met wat woorden of een aanraking.
Nee, hij geeft ze een opdracht: “Ga naar de priester. Laat zien dat je beter bent.”
Hoe dan? Ze zijn nog niet beter. Ze mogen toch helemaal niet uit quarantaine?

Dat moet gedoe gegeven hebben toch? Waarom doen wat hij zegt? Hoezo erop vertrouwen? Wie was voor, wie was tegen?
Voor wint. Ze gaan. Met krukken, zwachtels, gemopper en gesteun. En warempel, onderweg gebeurt het. Alle tien beter.

Wonderlijk verhaal. En dus stof voor een grappige hoorspelaflevering. Horen?
Check de serie Ontmoetingen met Jezus.

Tien Melaatsen, geschilderd door James Christensen in 2002. bron: Christian Art Today.

Maar hoe was het eigenlijk voor haar?

Het verhaal van haar vader ken je misschien wel. Hij is ook bekend, in zijn woonplaats kent iedereen hem. Dus er zal veel over gepraat zijn. Maar hoe was het eigenlijk voor haar? Want eigenlijk is het haar verhaal. Haar overkwam het. Zij heeft het aan den lijve ondervonden…

Ik ben bezig met het maken van verhalen over ontmoetingen met Jezus voor ons hoorspel: De Bijbel om je oren. Een nieuwe serie waar in elke aflevering een ontmoeting centraal staat. De dochter van Jairus laat zich ook ontmoeten.

Een kind nog. Hoe oud? Stoere meid? Zomaar ineens ziek geworden of kwakkelde ze al langer? En wat heeft ze meegekregen van het hele gebeuren?
Tja, als je halverwege het verhaal sterft mis je natuurlijk wel een deel van je eigen verhaal.

Toch kozen we ervoor om vanuit haar perspectief te vertellen hoe het was. Hoe het geweest heeft kunnen zijn. Een spannend gegeven en een nieuw perspectief. Dit verhaal heeft al iets teders in zichzelf. En dit perspectief maakt het nog wat intiemer.

Benieuwd? Check onze site met alle info over De Bijbel om je oren. Het is voor kinderen gemaakt, maar veel ouders luisteren stiekem met plezier mee:-)

Nieuwe serie

  • Een mega picknick met duizenden mensen. Verliep het chaotisch of ordelijk?
  • Al die aantallen: 5000, 5, 2, 12… wie heeft dat destijds eigenlijk allemaal lopen natellen?
  • Jezus dankt voor het brood. Een gebed voor het eten. Hoe zou dat hebben kunnen klinken?
  • En hoe smaakte dat brood eigenlijk?

A.s. weekend is het zover: dan is de eerste aflevering klaar van een nieuwe serie van De Bijbel om je oren. Ontmoetingen met Jezus worden het. En de eerste gaat over de jongen die zijn brood en vis aan Jezus geeft.
Wie was die jongen? Met wie was hij en welk beeld had hij van Hem? Vanuit de ogen van de jongen, vanuit wat er is beschreven en vanuit wat fantasie stappen we in dit verhaal.
En… deze aflevering heeft een verrassing. Want we doen eigenlijk altijd alle stemmetjes zelf, maar deze keer hebben we een gaststem….

Benieuwd? Je kunt je weer laten meeslepen. Check onderstaande link. Daar lees je hoe je deze aflevering krijgt en hoe je de rest van deze nieuwe serie dit najaar in je inbox krijgt. Of natuurlijk hoe je alle afleveringen krijgt als je lid word.
Hoe dan ook, leuke tip voor de vakantie lijkt me. Houd de achterbank rustig. Of het inspireert jou misschien wel om op weer een nieuwe manier het verhaal te horen.

Jezus en… ?

We willen een nieuwe serie maken: Ontmoetingen met Jezus.
Natuurlijk voor De Bijbel om je oren, het hoorspel voor kinderen over Bijbelverhalen, waar ik nogal regelmatig iets over post. Deze keer wordt het niet 1 vervolgverhaal in delen, maar een aantal losse verhalen met 1 kapstok: Ontmoetingen met Jezus.
Nieuwe Testament dus. En man man, wat doe ik mezelf nou weer aan?! Ik moet nog een beetje gaan bedenken hoe ik die stem van Jezus moet laten klinken en wat ik hem wel en niet laat zeggen…

De eerste aflevering zal gaan over de jongen met brood en vis. Je weet wel, dat jochie dat met zijn lunchpakket meewerkte aan een gigantisch-wonder-picknick voor 5000 man en meer.

Wie was die jongen? Hoe heette hij? Waarom gaf hij zijn eten af? Was dat zijn idee of moest het van een volwassene? Hoe smaakte dat brood eigenlijk, voor en na dat wonder? Was hij daar alleen, met zijn ouders, met een vriendje? Had hij hele dag al ‘preken van Jezus’ gehoord of kwam hij zomaar even aanwaaien… Wat zei Jezus precies tegen hem? Wist Jezus wie hij was? Wist hij wie Jezus was? Hoe kwam hij aan dat eten? Was hij echt de enige die eten mee had? Is een lunchpakket dat je de hele dag al meezeult überhaupt nog lekker? Hoe ging dat wonder dan? Hoe kwamen ze aan die 12 manden? Wie nam dat eten van die 12 manden weer mee? Wat is er daarna met die jongen gebeurt?

Zo kan ik nog wel even doorgaan met nadenken. En dat ga ik ook. En daarna ga ik schrijven.
Maar die jongen van dat tasje met eten is dus onderwerp van aflevering 1. Echter, we willen meer verhalen in deze serie stoppen. Dus een vraag aan jou:

Welke ontmoeting met Jezus vind jij mooi? Apart? Triggert jou of is als kind bij je blijven hangen?
En welke ontmoeting met Jezus vinden kinderen van nu mooi?


Wil je met me meedenken? Kom maar door. Gewoon random aan mij mailen en dat kan hier. Of reageren op deze blog. Of via de socials.
Hoop ik daarna een mooie serie te kunnen samenstellen voor de Bijbel om je oren.

Wat de Bijbel om je oren is? Dan verwijs ik je graag naar mijn website: want daar staat alles over dit nieuwste project waar ik de afgelopen 2 jaar samen met Henk mijn ei in kwijt kon.
Meer info: De Bijbel om je oren.

Mislukt briefje…

Een paar krabbels. Wanhoopswoorden. Een brief van een vrouw aan haar echtgenoot.
Ze doet een poging om de geschiedenis te keren. Om goed te doen. Voor de rechtvaardige.
Het had misschien kunnen lukken… Als haar brief eerder was geweest. Als ze een andere toon had gekozen. Als ze het hem beter had uitgelegd of als .. als..

Deze week is het Stille Week. Het jaar heeft het al weer toe aan Pasen. Dat oude verhaal dat vertelt moet. Dat me tot rust brengt. Wel nodig in een schreeuwende wereld.
Ik verdiep me tijdens deze week in een aantal ladies uit dat Paasverhaal. Ik laat me meeslepen door de vrouw van Pilatus, door Maria van Magdala. Ik zoek hun woorden en hun verhaal. Zodat ze ontmoetbaar zijn voor een dienst van gesprek of verstilling.

De afgelopen jaar stapte ik regelmatig even schrijvend in de huid van bijbelse personen. Vanuit een kinderlijke blik of vanuit wat volwassener perspectief. Om ze vervolgens met huid en haar te spelen. Deze week mag ik weer. Ik zie uit.


Ik schreeuw het uit!

Als je denkt dat het voorbij is…
Oh, misschien heb ik dat onbewust wel vaak gedacht.
Veel meer thuis dan gebruikelijk. Weinig voorstellingen spelen. In een afwachtende stand de tijd vullen met wat er op mijn pad kwam.
Een voorstelling in het bijzonder kwam er maar niet van: de nieuwe voorstelling van Over Schapen Enzo. Met de titel ‘Als je denkt dat het voorbij is’. Hoe toepasselijk…

Ruim 2 jaar geleden was de premiére gepland. Daar bleef het bij.
Nu afgelopen weekend, nota bene op 1 april, speelden we voor het eerst. En ooh…wat hebben wij daar een potje zitten genieten. We mochten weer! Eindelijk was het zover! En misschien kwam het juist wel door zoveel rijpingstijd dat we* zelf ook verrast werden door deze voorstelling.
Dus…. bij dezen schreeuw ik het uit: we hebben een nieuwe voorstelling!!
Avondvullend, met lach en traan, met gekte en ontroering. Met scénes en heel veel liedjes. Allemaal rondom de kapstok-titel: Als je denk dat het voorbij is…
Deze voorstelling is nog lang niet voorbij;-)

Benieuwd naar de voorstelling?
17 september in het theater van Nijkerk. (save the date alvast, reserveren kan binnenkort)
– Of boek ons voor je eigen groep.

*Oh ja, we is: Ilse Bevelander, Henk Doest en ik.
Foto: folkert Rinkema