Denk ik.

Afgelopen maanden heb ik me deels opgesloten op mijn zolder. Samen met mijn laptop en de groeiende stapel troep op mijn bureau vanwege de deadline.
Dat opsluiten was natuurlijk niet alleen tijdsdruk, maar uiteraard ook pure inleving. Want ik mocht het nieuwe script schrijven voor De Vliegende Speeldoos over Jozef. Je weet wel, die jongen met die mooie jas die in de put en in de gevangenis kwam.

Het was een grote klus. Want dit is echt een groots en lang verhaal. Met heel veel mooie thema’s waar ik maar rondjes om heen bleef draaien. Daarnaast heeft de Speeldoos en ikzelf dus ook een echte wensenlijst: graag een script met 5 leuke spelersrollen, 120 kinderrollen, nieuwe liedteksten, dramaturgische kloppende lijnen en natuurlijk een bijbelgetrouwe vertelling.

Ik denk dat het een mooie nieuwe voorstelling gaat worden. Met dromen, een nuchtere portie ‘doen wat je moet doen’, en de troostvolle gedachte dat God erbij is. En een heleboel gekkigheid met uitvinders, flashbacks en monteurs.

Het opsluiten was natuurlijk niet echt. Ik mocht af en toe best van mijn zolderkamer af. Maar de deadline was wel echt: 10 maart was de scriptlezing.
Ik denk dat het gelukt is. Wat is dat toch altijd een fijn moment om de teksten hardop te horen. Om de rollen al lezend tot leven te zien komen. Ik ga het script weer een beetje los laten. Met al die fijne collega’s die hier weer mee verder gaan, kan ik dat best. Denk ik…

Benieuwd?
Hou de site van De Vliegende Speeldoos in de gaten, inclusief de speellijst.
Ken je de Speeldoos nog niet? Ook even kijken. Want dit is namelijk heel leuk voor basisscholen, kerken en grote groepen kinderen.