Niet voor het podium, maar voor thuis.
Niet voor publiek maar alleen voor spelers.
Of eters eigenlijk. Mijn eigen eters en disgenoten aan andere keukentafels in de wijk.
Het was een scriptje voor een sedermaaltijd.
Met vertellende ouder en vragende kinderen.
Met matses, druivensap, bittere kruiden en een zoet appelmengesel.
“Mam, dit wil ik graag in mijn bakje mee naar school.”
Dat appelmengsel dan he? Niet de bittere kruiden.
Thuis vieren.
Iedereen die echt mee kan doen, vragen, proeven.
Niemand te jong.
Het eindigde met danken.
Een liedje van Daniel past daar wel bij. Bij dat danken. Ik leef.
Dus die deel ik graag.
En het scriptje deel ik ook. Doe me een berichtje dan stuur ik het je toe.
Anneke Doest 
Hoi Anneke, het is inmiddels na Pasen maar ik ontvang graag je scriptje.
LikeLike